“Wat met de gezinswoning?” is een van de vragen die u kan bezig houden tijdens een echtscheiding. Wanneer u elders uw intrek neemt, blijft uw partner meestal in de gezinswoning wonen. Maar is dit wel eerlijk? Mag de achterblijvende partner hier zonder meer van genieten, terwijl uw nieuwe woonst u handen vol geld kost? Nee!
Het is immers belangrijk om de kerk in het midden te houden tijdens deze moeilijke periode. Daarom bestaat er de woonstvergoeding. De partner die de gezinswoning toegewezen krijgt, dient hiervoor een vergoeding te betalen in de vorm van een soort “huur”. Concreet betekent dit per maand het bedrag dat verkregen wordt wanneer de woning verhuurd zou worden (de opbrengstwaarde).
Deze vergoeding wordt in het kader van de vereffening- verdeling van de huwgemeenschap verrekend en is in principe verschuldigd vanaf de datum van inleiding van de echtscheiding tot de dag waarop er aan de bezetting een einde komt. Ook indien hij/zij de woning na echtscheiding definitief verwerft, geldt deze verplichting. Van een “hotel mama”-situatie is dus allerminst sprake.
“Maar ik ben degene die in de gezinswoning verblijft, kan ik hier onder uit?” Wel, in sommige situaties is een vermindering of zelfs afschaffing mogelijk. De hulp- en bijdrageplicht die tussen echtgenoten bestaat, kan tot aan de echtscheiding vervangen worden door het toekennen van het exclusieve gebruik van de gezinswoning. Dit wel mits enige verrekening. Ook als onderhoud in natura t.a.v. de kinderen die bij u in de woonst verblijven, is dit een mogelijkheid. En tot slot: wanneer u al jaren feitelijk gescheiden leeft, maar zonder de echtscheidingsprocedure te hebben opgestart, zal deze woonstvergoeding niet verschuldigd zijn, tenzij u met scheiding van goederen gehuwd bent.
