Ouderverstoting doet zich voor in een scheiding tussen twee partners, waarbij de kinderen zich om een veelheid aan redenen tegen één van beide ouders keert. De loyaliteitsband met de ander ouder wordt erg sterk en de band met die ene ouder verdwijnt vaak, net zoals een regelmatige omgangsregeling.
We beschreven het fenomeen van ouderverstoting al eerder hier.
Kiezen voor één van beide ouders
Op zeer regelmatige basis komen wij spijtig genoeg in aanraking met ouders die het slachtoffer zijn van ouderverstoting. Signalen zijn oa kinderen die vanaf een bepaalde leeftijd er zelf voor kiezen niet meer te komen naar één van beide ouders. Ze zijn moeilijk bereikbaar voor die ene ouder, via alle mogelijke kanalen en willen vaak hun verblijf bij die ouder zo snel mogelijk afbreken. Vaak staan ze ook tijdens de bezoekregeling erg in contact met de andere ouder.
Geen cijfers omtrent ouderverstoting
Cijfers rond de problematiek van ouderverstoting zijn moeilijk te registreren, gelet op de toegankelijkheid van onderzoeken voor de betrokken ouders en vooral de procesmoeheid van de betrokken partijen. Vaak zijn er al ellenlange procedures gestreden en wil men hier niet nog eens ruchtbaarheid aan geven.
Er is berusting, ingegeven door het belang en denkend aan de kinderen, die ook hiermee extra belast worden.
Familierechters
Wat tevens meespeelt in de praktijk, is dat de Familierechters uit de verschillende arrondissementen op verschillende wijze oordelen over een co-ouderschapsregeling en de mogelijkheden voor beide ouders de kinderen een gelijke tijd bij zich te hebben in verblijf.
Wat speelt bij ouderverstoting, is dat rechters al eens geconfronteerd worden met voldongen feiten. In de praktijk is het proces van de ouderverstoting al even bezig alvorens dit de bevoegde instanties ter ore komt. Een co-ouderschapsregeling wordt dan vaak uitgesloten.
Welke middelen kunnen ingezet worden?
- Er kan klacht neergelegd worden bij de politie.
- Er kan ook strafklacht neergelegd worden bij de onderzoeksrechter maar dit is een kostelijke affaire en wordt om deze reden vaak niet gebruikt.
- De Familierechter kan terug gevat worden, waarbij er gevraagd kan worden of een dwangsom wordt opgelegd aan de ouder die het kind moet “afgeven”. Nota hierbij is natuurlijk dat, wanneer het kind oud genoeg is om zelf te komen en te gaan, dit problematisch kan worden voor de uitvoering.
- Er kan ook aan de Familierechter gevraagd worden opnieuw te oordelen en eventueel een gewijzigde verblijfsregeling op te leggen, met tussenkomst van bv begeleid bezoek of contactherstel in een bezoekruimte.
Beter voorkomen dan genezen !
Een Rechtbank kan maar in zoverre tussen komen en trachten twee ouders dichter naar elkaar te brengen in hun standpunt, wat zijn uitwerking heeft op de kinderen.
Er is een dunne grens te bewandelen tussen het zetten van de juiste procedurele stappen en terechtkomen in een vechtscheiding. Een vechtscheiding die al snel boven het hoofd van beide ouders zou kunnen groeien en kan leiden tot de opvolging van externe diensten of de Jeugdrechtbank.
Hoe één en ander echter ervaren wordt in de praktijk is een kwestie van de juiste begeleiding, vooral om te voorkomen eerder dan te genezen.
Tevens is het zo dat een bestraffing of vonnis voor de betrokken kinderen nog meer ingrijpende gevolgen heeft. De betrokken ouder kan financieel geraakt worden en bijgevolg is ook het kind hiervan de dupe. De emotionele weerslag op het kind mag ook niet onderschat worden.
Wanneer alles dreigt uit te monden in een vechtscheiding, zou er een alarmbel moeten afgaan.
Advocaten hebben hierin een zeer belangrijke taak om, ondanks de belangen van de cliënten, de belangen van de kinderen mee in de gaten te houden. Als advocaat kan je je cliënt er best rustig in begeleiden zodat één en ander niet uitmondt in een vechtscheiding.
De grootste uitdaging is vroeg opsporen en voorkomen in plaats van genezen.
Heeft u vragen over ouderverstoting of wilt u hierin juridisch begeleid worden?
Neem contact met ons op.
